آدم های ساده را دوست دارم

همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند،
همان ها که برای همه لبخند دارند،
همان ها که همیشه هستند،
برای همه هستند…

آدمهای ساده را
باید مثل یک تابلوی نقاشی
ساعت ها تماشا کرد،
عمرشان کوتاه است،
بس که هر کسی از راه می رسد
یا ازشان سوء استفاده می کند یا
زمین شان میزند
یا درس ساده نبودن بهشان می دهد
آدم های ساده را دوست دارم
بوی ناب "آدم" می دهند

ساده که می شوی،
همه چیز خوب می شود
خودت،
غمت،
مشکلت،
غصه ات،
هوای شهرت،
آدم های اطرافت،

و حتی

دشمنت!

 یک آدم ساده که باشی،
برایت فرقی نمی کند که تجمل چیست،
که قیمت تویوتا لندکروز چند است،
فلان بنز آخرین مدل، چند ایربگ دارد،
مهم نیست
نیاوران کجاست،
شریعتی و پاسداران و فرشته و الهیه
کدام حوالی اند،
رستوران چینی ها
گرانترین غذایش چیست…

ساده که باشی،
همیشه در جیبت شکلات پیدا می شود،
همیشه لبخند بر لب داری،
بر روی جدول های کنار خیابان راه می روی،
زیر باران، دهانت را باز میکنی و قطره قطره می نوشی،
آدم برفی که درست می کنی،
شال گردنت را به او می بخشی…

ساده که باشی،
همین که بدانی بربری و لواش چند است
کفایت می کند…
نیازی به غذای چینی نیست،
آبگوشت هم خوب است…

آدم های ساده را دوست دارم،
بوی ناب "آدم" می دهند…